Εγκλωβισμένος Πόθος

θέλω να νιώσω ξανά
εκείνο το συγκινητικό ανατρίχιασμα
το βούρκωμα σχεδόν
τη στιγμή που με φιλάς.

θέλω να ζήσω ξανά
εκείνο το πρώτο βράδυ μας
εκείνη την άμετρη τρέλα
τη στιγμή της απόφασης.

θέλω να ξυπνήσω ξανά
4 το πρωί στα χέρια σου
και να κάνουμε έρωτα
μέχρι το πρώτο φως.

θέλω να γυρίσω ξανά
σ' αυτό το ίδιο σπίτι
και για μια φορά
να μην το βρω αδειανό.

θέλω να πάω ξανά
σ' εκείνη την παράσταση
για να σε γνωρίσω
απ' την αρχή.

θέλω να δω ξανά
το χέρι σου στη μέση μου
το πρόσωπό σου στο προσκεφάλι μου
τη ζωή σου να ακουμπά στη δική μου ζωή.

θέλω να σου πω ξανά
τα ίδια εκείνα λόγια
που 'χεις πει κι έχεις ακούσει
και κάθε λέξη να εννοώ αληθινά.

θέλω την επόμενη φορά
που θα με δεις να σου' χω λείψει
ουσιαστικά, βαθιά
να πονάει το κορμί σου.

θέλω απο εδώ κι ως το εξής
να είσαι μόνο δικός μου
να μ' ακουμπάς μ' ενδιαφέρον
να μου μιλάς ειλικρινά.

θέλω να μη χάνουμε στιγμές
να μη σπαταλάμε χρόνο
να μην το μετράμε
να ζούμε την κάθε ώρα που είμαστε μαζί μαζί.

θέλω να μη φοβάσαι να με κοιτάς
να μη φοβάσαι να με πονάς
να μη φοβάσαι να με χρειάζεσαι
να μη φοβάσαι να μου μιλάς.

θέλω στον επόμενο καβγά
να με σταματήσεις απότομα
και να μου πεις "βλαμμένη,
κοίτα τον ουρανό, ο ήλιος δύει.
Είναι τόσο όμορφα..."