Ο χορός

Είναι Φεβρουάριος στη Βενετία

Μια αρχέγονη παράδοση αναβιώνει.

Η ατμόσφαιρα φορτίζεται με μυστήριο

Κι η ανάσα απ’ το κρύο παγώνει.

Κοιτάζει έξω απ’ το χαμηλό παράθυρό της

Τα κεριά των δωματίων σβήνουν ένα - ένα

Καιρός να ξεκινήσει κι αυτή σιγά – σιγά

Απόψε γιορτάζουν το καρναβάλι στην piazza.

Στα στενοσόκακα σκοτάδι και μασκαράδες

Γυναίκες με τα πλουμιστά φουστάνια και τις μάσκες τους

Κι οι καβαλιέροι τους ντυμένοι καζανόβες ή γιατροί

Κι αυτή μονάχη μες στο πλήθος.

Ώσπου ένας μασκαράς μαγνητίζει το βλέμμα της

Κρύβεται ωστόσο καλά πίσω απ’ το προσωπείο της

Την ακολουθεί διακριτικά ως τον προορισμό της

Και με μια υπόκλιση τη ζητά σε χορό.

Το λευκό της χέρι ενώνεται με το σκούρο δικό του

Τα σώματά τους κλειδώνουν αρμονικά στις κινήσεις

Η ματιά της είναι καθηλωμένη στη δική του.

Δεν μπορεί, από κάπου γνωρίζονται…