Όψεις I

Απόψε πρώτη φορά
θα βρω το θάρρος
και θα σου πω πώς νιώθω.
Βρες τόπο να κρυφτείς,
γιατί όσα θα πω
δεν ταιριάζουν μ' έναν άντρα,
αλλά με κάτι λιγότερο
από αυτό, κάτι πιο λίγο.

Απόψε πρώτη φορά
θα πω "σ' αγαπώ"
και δε θα το νιώθω
να με τσουρουφλίζει.
Εσύ εκμεταλλεύσου το
και κάνε πως δεν είδες
το δάκρυ στο μάγουλό μου
την ώρα που ψιθύριζες
"σε θέλω"
και βυθιζόσουν
στο κορμί μου.

Απόψε πρώτη φορά
θα κοιμηθώ ήσυχη
και μόνη στο κρεβάτι μου
δίχως κόμπους στο λαιμό
δίχως σφίξιμο στο στομάχι.
Δε σε χρειάζομαι, τύραννε, πια.
Σ' έχω πλέον ξεπεράσει.

Απόψε πρώτη φορά
θα κοιμηθώ μαζί σου.
Θα ταξιδεύω όλη νύχτα
με βάρκα το κορμί
κι έπειτα τη σκέψη μου
μαζί σου.
Θ' αφήσω τη χαρά μου
να πλημμυρίσει ηδονή τα μάτια σου
και τον πόθο μου
να χορτάσει το κορμί σου.

Απόψε πρώτη φορά
θ' αφήσω ξένη σάρκα
να με κυριέψει.
Το σώμα θα υποταχθεί
σε ταπεινά ένστικτα,
χωρίς έρωτα.
Η ψυχή δε θα ' ναι εκεί.
Ήταν σχεδόν κανονισμένο.
Τι έκανα;

Απόψε πρώτη φορά
θα σε συναντήσω.
Η φωνή θα τρέμει
το σώμα θα σπαρταράει
τα μάτια θα τρέχουν
η ψυχή θα λούεται.
Λύτρωσέ με.

Απόψε πρώτη φορά
μετά από χρόνια
θα κοιμηθώ μονάχη.
Δε νιώθω κενό,
παρά μια μεγάλη λύπη
που μ' άφησες μόνη.
Κι είχες πει πως δε θα το ' κανες.

Απόψε πρώτη φορά
δε θα με πιάνει ύπνος κοντά σου.
Κάθε σταγόνα έρωτα που είχα
έχει πια μετατραπεί σε μίσος για σένα.
Στα 'δωσα όλα. Ό λ α.
Κι εσύ με πρόδωσες.

Απόψε πρώτη φορά
θα σε κοιτάζω
και δε θα ξέρω τι νιώθω για σένα.
Δεν μπορώ να σου θυμώσω
για το κακό που μου 'κανες.
Εγώ σ' άφησα να το κάνεις.
Ούτε μπορώ να κάνω πίσω
με την πρόφαση
πως σ' εμπιστεύθηκα.

Απόψε πρώτη φορά
θα γίνουμε ένα,
αγάπη μου.
Σήματα ηλεκτρικά θα με διαπερνούν
όταν μ' αγγίζεις.
Και θα μ' αγγίζεις λες και το 'κανες από καιρό.
Θα με φιλάς λες και το 'κανες από καιρό.
Θα μ' αγαπάς λες και το 'κανες από καιρό.
Κι εγώ θα παραδίνομαι.
Πώς καταφέραμε άραγε έτσι να δεθούμε
πριν οι καρδιές μας χτυπήσουν σα μία,
αγάπη μου;
Πώς το 'ξερα πως είσαι ο ένας;
Πώς το 'ξερες κι εσύ;

Απόψε πρώτη φορά
θα δειπνήσουμε μαζί.
Μπορεί να μην έρθεις ποτέ στ' αλήθεια
Μπορεί το ποτήρι και το πιάτο σου
να μένουν γεμάτα.
Δεν πειράζει.
Η θέση σου θα' ναι πάντα εδώ,
η μεριά σου στο κρεβάτι στρωμένη
κι η αγκαλιά μου αδειανή
να περιμένει.