Παραμύθι

Σιωπή!

 Ένας κύκνος κοιμάται στα σκαλιά μου.

 Γλυκά κουρνιασμένος έξω από την πόρτα μου.

 Μοιάζει να ονειρεύεται. 

Σιωπή!

 Φαίνεται κουρασμένος. 

Θα ‘ταν μάλλον το ταξίδι του μεγάλο, 

είναι και τα φτερά του σκονισμένα.

 Θα σταμάτησε να ξαποστάσει. 

Σιωπή!

 Κι είναι η ανάσα του ρυθμός μελωδικός,

 κι είν’ το πρόσωπό του σχεδόν ανθρώπινο.

 Δε μου μοιάζει τυχαίο που βρέθηκε εδώ.

 Σιωπή! 

Σιωπή σας λέω…

 πώς φοβάμαι μην ξυπνήσει και φύγει πάλι μακρυά…