Δυο υγρές γυάλινες σφαίρες
τα μάτια σου.
Κεκλεισμένου όλου του φωτός
του κόσμου.
Όπου κι αν πέσει το βλέμμα σου,
γυαλίζει ο τόπος.
Γυαλίζω μαζί κι εγώ πλημμυρισμένος,
απ' αυτό που νιώθω για σένα.
Είναι τόσο πολλά αυτά πού 'χω να πω για σένα
και δε βρίσκω τον τρόπο.
Νιώθω για λίγο σαν παιδί σε σχολική γιορτή
που ξεχνάει το ποίημα.
Σαν εραστής που ετοιμάζει έκπληξη στην αγαπημένη του
την ώρα που ανακαλύπτει πως τον απατά.
Είμαι τόσο λίγος για σένα,
φως μου.
Ξέρω, σε λίγο θα ξεκινήσεις
για αλλού.
Κι εγώ θα μείνω πίσω μόνος,
ν' αγναντεύω το δρόμο του αποχωρισμού.